ลองนึกภาพดูนะ – ถ้าเพื่อนร่วมงานถามคุณว่า คุณจะเป็นประธานคณะกรรมการชุดใหม่ได้ไหม แต่โดยไม่ทันได้คิดให้ดี คำแรกที่ออกจากปากของคุณคือ “แน่นอน!” แต่เมื่อคิดไปคิดมา คุณกำลังดูอีเมลที่ซ้อนอยู่ในกล่องจดหมายและการนัดหมายที่วุ่นวายในปฏิทินของคุณ จู่ๆ คุณก็รู้สึกว่าเหนื่อยเกินไป คุณรู้สึกว่าคุณจำเป็นต้องปฏิเสธหลังจากตอบตกลงไปแล้ว แต่คุณลังเลที่จะยกเลิกภาระผูกพันเพราะคุณตอบรับคำไปแล้ว
ลองนึกภาพดูนะ – ถ้าเพื่อนร่วมงานถามคุณว่า คุณจะเป็นประธานคณะกรรมการชุดใหม่ได้ไหม แต่โดยไม่ทันได้คิดให้ดี คำแรกที่ออกจากปากของคุณคือ “แน่นอน!” แต่เมื่อคิดไปคิดมา คุณกำลังดูอีเมลที่ซ้อนอยู่ในกล่องจดหมายและการนัดหมายที่วุ่นวายในปฏิทินของคุณ จู่ๆ คุณก็รู้สึกว่าเหนื่อยเกินไป คุณรู้สึกว่าคุณจำเป็นต้องปฏิเสธหลังจากตอบตกลงไปแล้ว แต่คุณลังเลที่จะยกเลิกภาระผูกพันเพราะคุณตอบรับคำไปแล้ว