จากอัฟกานิสถานถึงไนจีเรีย เคนย่าถึงเบลีซ อินเดีย อินโดนีเซีย รวมทั้งสยามประเทศ เงินมากมายมหาศาลถูกภาครัฐที่ดูแลการเลือกตั้งนำไปใช้สำหรับเทคโนโลยีเพื่อให้ระบบการเลือกตั้งนั้นดีขึ้นกว่าเดิม หนึ่งในเหตุผลที่หลายๆฝ่ายชอบยกมาสนับสนุนในเรื่องนี้ก็เพื่อการควบคุมและดูแล “ความเชื่อใจ” ที่ประชาชนมีต่อการเลือกตั้งในประเทศเหล่านั้น แต่สิ่งที่รัฐบาลมองข้ามหรือลืมใส่ใจก็คือว่าถ้าพวกเขาจัดระบบให้ดี มีการวางกฎที่มั่นคงแน่นอน มีฝ่ายที่ควบคุมรับผิดชอบอย่างจริงจังและตรวจสอบได้โปร่งใส มันจึงจะเกิด “ความน่าเชื่อถือ” และ “ความเคารพ” ในกลุ่มประชาชนจริงๆ ไม่ใช่การใช้เทคโนโลยีที่เหมือนเล่นมายากลจากโลกอนาคต