สองคำถามกับเวลาหนึ่งนาทีก่อนนอนที่จะทำให้คุณมีความสุขขึ้น

ช่วงที่ผ่านมาถือว่าชีวิตเข้าสู่โหมดของการปรับตัวอย่างมากพอสมควร ปรับตัวชีวิตที่ว่าเมียถามว่า “เป็นอะไรรึเปล่า ดูเหมือนเนือยๆ?” ผมฟังแล้วก็ได้แต่หัวเราะแล้วบอกไปว่า “ไม่มีนะ กำลังปรับสมดุลย์ชีวิตอยู่ แค่นั้นแหละ”

ย้อนกลับไปไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ชีวิตผมเริ่มยุ่งเหยิง พยายามวิ่งตามหาสิ่งที่เรียกว่า “ความสำเร็จ” เหมือนอย่างที่เห็นคนอื่นๆเขาสำเร็จกัน แน่นอนว่าสิ่งหนึ่งที่กระตุ้นให้อาการหิวโหยความสำเร็จนี้ยิ่งรุนแรงมากขึ้นคือโลกออนไลน์ที่เต็มไปด้วยข่าวสารข้อมูลและสื่อที่ประโคมและสรรเสริญยกย่องคนที่ประสบความสำเร็จ พอชีวิตสำเร็จก็ดูมีความสุขแบบสุดๆไปด้วย

แต่ที่จริงแล้วปัญหามันไม่ได้อยู่ที่คนประสบความสำเร็จหรือสื่อเหล่านั้นหรอก, มันอยู่ที่ผมเองต่างหากที่ไปนึกทึกทักเอาเองว่านี่คือแบบพิมพ์ที่ควรเป็นเป้าหมายของก้าวไปข้างหน้า ต้องเป็นแบบนั้น ต้องทำแบบนี้ ต้องสำเร็จแบบนี้ ต้องมีความสุขแบบนี้ – สูญเสียความเป็นตัวเองและหลงทางกับการอยากเป็นคนอื่นที่เราไม่รู้จักด้วยซ้ำ

แต่ยิ่งวิ่งตามเหมือนจะยิ่งยุ่งเหยิงหนักกว่าเดิม กดดันกว่าเดิม เครียดกว่าเดิม คนอื่นเขาไปไหนต่อไหนกันหมดแล้ว เรายังย่ำอยู่ที่เดิม เราทำอะไรผิด ทำไมถึงยังไม่ไปไหน? ชีวิตช่วงหนึ่งทำงานหนักมาก จนขนาดที่ว่าพยายามหนีไปเที่ยวที่ไกลๆ อยากหยุดพัก เททุกอย่าง วิ่งหนีแล้วไปตามหา “ความสุข” ทั้งๆที่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ามันอยู่ไหน

แต่ไม่ว่าวิวข้างหน้าเป็นภูเขาที่สวยที่สุด หรือฟองคลื่นของน้ำทะเลที่ซัดสาดสวยงาม จิตใจของผมก็ติดอยู่กับงาน ว้าวุ่นอยู่กับความคิดในหัว หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาคอยเช็คอยู่ตลอดเวลา กังวลว่าที่ออฟฟิศจะมีปัญหาอะไรรึเปล่า เพื่อนๆที่ทำงานจะมีคำถามอะไรเร่งด่วนไหม ลูกค้าจะบ่นอะไรรึเปล่า ฯลฯ

บางครั้ง ประโยคสั้นๆแค่นี้แหละ ที่ทำให้เราคิดได้ว่าที่จริงแล้ว…อะไรกันแน่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดแล้วย้อนกลับมาจัดเรียงชีวิตใหม่อีกครั้ง ความสำเร็จเหรอ? ความสำเร็จของใคร? ความสุขของเราคืออะไรกันแน่?

ช่วงเดือนกว่าๆที่ผ่านมาผมได้ผมก็เริ่มปรับแนวคิดและพฤติกรรมของตัวเองอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยลองใช้เทคนิคที่ไปอ่านเจอมาโดยการถามสองคำถามง่ายๆประมาณหนึ่งนาทีก่อนนอนทุกคืน

คำถามแรกคือ “ให้คะแนน 1-10 วันนี้ชีวิตคุณมีความสุขมากขนาดไหน?”

เขาบอกว่าอย่าไปคิดให้ลึกมาก รู้สึกแบบไหนก็ตอบออกมาตรงๆเลย เพราะไม่มีใครมาตัดสินอยู่แล้ว มันเป็นความรู้สึกของเราเองและไม่มีคำตอบที่ถูกหรือผิดด้วย

ถ้าตอบสิบ…ก็ไปนอนนะ ชีวิตดีอยู่แล้ว 🙂

แต่ถ้าไม่ได้เต็มสิบก็ให้ถามคำถามต่อไปว่า “ถ้าอยากให้เพิ่มมา 1 คะแนน ต้องทำยังไงให้ต่างออกไปจากเดิม?”

ซึ่งนี่เป็นคำถามที่สำคัญมาก เพราะมันจะทำให้สมองของเราเริ่มคิดทบทวนและหาอะไรที่เล็กๆ ทำได้ง่ายๆได้เลยและสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับตัวเราทันทีในวันพรุ่งนี้ มันเป็นสองคำถามที่ไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกกดดัน ต้องยกแผงชีวิตย้ายครอบครัวไปอยู่สวิสเซอร์แลนด์อะไรแบบนั้น แต่อาจจะเป็นแค่…พรุ่งนี้จะออกไปเดินเล่นสัก 20 นาทีช่วงตอนเย็น พรุ่งนี้จะวางงานทุกอย่างแล้วเล่นกับลูกหลังจากไปรับเขามาจากโรงเรียน พรุ่งนี้จะอ่านหนังสือสัก 30 นาทีก่อนนอน ฯลฯ

แล้วพรุ่งนี้ก็ลงมือทำ

อาจจะฟังดูน่าเหลือเชื่อแต่ผมลองทำแล้วมันก็ได้ผลพอสมควร แน่นอนหล่ะไม่ใช่ทุกวันที่จะทำสำเร็จ แต่ว่าตอนทำได้แล้วคืนนั้นกลับมาถามตัวเองเราก็จะมีความสุขมากขึ้นมาอีกหน่อยแล้วพรุ่งนี้ก็ทำอีก

มันอาจจะไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่แบบกลายเป็นคนละคนเลย, แต่สำหรับผมแล้วมันก็ทำให้วันนี้ดีกว่าเมื่อวานมาหน่อยหนึ่ง วางโทรศัพท์ได้มากขึ้น ปล่อยผ่านได้มากขึ้น โฟกัสกับสิ่งที่จำเป็น และที่สำคัญ ได้ใช้เวลากับครอบครัว ได้นั่งคุยกับภรรยา ได้เล่นกับลูกสาว ได้ถกปัญหาชีวิตเด็กวัยสี่ขวบกว่าว่าทำไมหมาพุดเดิ้ลถึงขนหยิก ได้เอาไดโนเสาร์มาเรียงต่อกันแล้วเล่นเป็นนักเรียนขึ้นรถบัส ได้เห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราะของเขาขณะทานเสาวรสเปรี้ยวๆ

แค่เท่านี้คะแนนความสุขในชีวิตของผมก็สูงกว่าเมื่อวานแล้วครับ