เมื่อประมาณปีก่อนที่โควิดเริ่มระบาดตอนแรก ๆ ต่ายกำลังพยายามมองหาตลาดเพื่อขายผลิตภัณฑ์การเกษตรจากฟาร์มถึงบ้านลูกค้าโดยตรง เพื่อนต่ายคนหนึ่งเลยแนะนำว่าให้ลองติดต่อน้องบุ๋มบิ๋ม เพราะเห็นน้องเขาชอบโพสต์ขายผักสดจากสวนในกลุ่มกาดหมั๊วซั่วแห่งมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ซึ่งเป็นผักที่ปลูกโดยชาวบ้านใน โครงการร้อยใจรักษ์ ที่ อ.แม่อาย ที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของ จ.เชียงใหม่ ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 3 ชั่วโมงครึ่ง เป็นอดีตพื้นที่สีแดง ทางผ่านยาเสพติด ตะเข็บชายแดนพม่า ซึ่งชาวบ้านเมื่อก่อนไม่มีทางเลือกมากนักในเรื่องของอาชีพการงาน จนมีโครงการย่อยของมูลนิธิแม่ฟ้าหลวงที่เอาต้นแบบของดอยตุงมาพัฒนาพื้นที่ตรงนี้ น้องบุ๋มบิ๋มเข้ามารับหน้าที่ผู้ดูแลและพัฒนาโครงการแห่งนี้ สร้างอาชีพให้กับชาวบ้านเชิงเกษตรและท่องเที่ยว โดยให้นำความรู้และแนวคิดจากหลายๆแห่งมาพัฒนาสังคม ให้มีงานที่ดีขึ้น รายได้มากขึ้น ถูกกฎหมาย และไม่ต้องพึ่งพาการค้ายาเสพติดอีกต่อไป ต่ายต้องบอกเลยว่าพอได้ยินเรื่องราวของนองบุ๋มบิ๋มก็อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามว่า “ทำไม?” ทำไมถึงต้องโครงการแห่งนี้ ทำไมถึงเอาตัวเองไปอยู่ในพื้นที่เสี่ยงสูงขนาดนี้ ความฝัน ความหวัง จุดประสงค์ ความต้องการของน้องคืออะไร และนั้นคือเหตุผลว่าทำไมต่ายถึงชวนน้องมานั่งคุยกันถึงที่มาที่ไปและส่ิงที่เกิดขึ้นจนกลายมาเป็นเจ้าหน้าที่โครงการในพื้นที่ทุรกันดารแห่งนี้ได้
