เมื่อวันก่อน ต่ายเห็นข่าวร้านกาแฟร้านนี้บนเพจ cm108 ซึ่งพาดหัวว่าเป็นเด็กหนุ่มสองคนที่เปิดร้านขายกาแฟข้างทางเพื่อหารายได้สำหรับค่าเทอม ในใจย้อนกลับไปคิดถึงตัวเองในวัยเดียวกันสมัยที่ยังเป็นเด็กมหาวิทยาลัยตลอดทั้ง 4 ปี ต่ายก็ทำงานพาร์ทไทม์อยู่ตลอดเช่นกัน เลยรู้สึกว่าอยากมีโอกาสได้ไปนั่งคุยกับน้องๆ อย่างน้อยๆก็อยากเอาเรื่องราวของน้องทั้งสองมาเล่าให้คนอื่นฟัง เพราะไม่ใช่ทุกคนที่อายุยังไม่ยี่สิบจะกล้าออกมาทำอะไรแบบนี้ และน่าจะมีบทเรียนดีๆเป็นกำลังใจให้กับหลายๆคนในช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างตอนนี้อย่างแน่นอน
