‘เชียงใหม่’ พอเราได้ยินคำนี้เราจะนึกถึงอะไร? ‘เชียงใหม่’ พอเราได้ยินคำนี้เราจะนึกถึงอะไร? หลายคนอาจคิดถึงน้ำพริกอ่อง ไส้อั่ว หรือ แคบหมู ซึ่งเป็นอาหารประจำถิ่น หรืออาจจะคิดถึงอากาศเย็นๆ บนยอดดอยอินทนนท์ บางคนอาจจะคิดถึงวัฒนธรรมล้านนาและความเนิบช้าของผู้คน รอยยิ้มน่ารักๆ กับคำว่า “เจ้าาาา” ยาวๆ บางคนอาจจะคิดถึงร้านคาเฟ่สวยๆ กาแฟอร่อยๆ หรือหลังๆ มาอาจจะเป็นครัวซองท์ที่กำลังกลายเป็นขนมในกระแส นี่คือความสวยงามของเชียงใหม่ ตั้งแต่ต่ายจำความได้เชียงใหม่เป็นเมืองที่ครึกครื้นเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวหลากหลายเชื้อชาติ หลากหลายภาษา ตั้งแต่ไนท์บาซาร์ยุครุ่งเรืองที่คนพลุกพล่าน กลางคืนเที่ยงคืนตีหนึ่งยังสว่างไสว จนยุคต่อมาที่บูมแถวนิมมานฯทั้งนักลงทุนต่างพื้นที่และธุรกิจต่างๆ มากมายเกิดขึ้นเต็มไปหมด เสน่ห์ของเชียงใหม่ยังคงเป็นอะไรที่น่าหลงใหลอยู่เสมอแม้จะผ่านมากี่ปีแล้วก็ตาม แต่อย่างที่เราทราบกันดีว่าตลอดสองปีที่ผ่านมานั้นเชียงใหม่ซบเซาลงไปมาก ด้วยการระบาดของโรคร้ายจนทำให้การเดินทางและท่องเที่ยวหยุดชะงัก นักท่องเที่ยวชาวไทยหายไปเกือบ 50% และนักท่องเที่ยวต่างประเทศหายไป 82% และอัตราการเข้าพักโรงแรมอยู่ที่ประมาณ 40% สิ่งที่น่าสนใจคือธุรกิจท่องเที่ยวของเชียงใหม่จะเป็นยังไงต่อ ความท้าทายของการฟื้นฟูเศรษฐกิจให้กลับมาเหมือนเดิม ให้กลับมาเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเมื่อก่อนจะเป็นไปได้ไหม? วันนี้ต่ายก็มีโอกาสได้คุยกับ “คุณขิม-มนัสวัฑฒก์ ชุติมา” ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการโอลด์เชียงใหม่ หรือที่เรารู้จักกันในชื่อ “ศูนย์วัฒนธรรมเชียงใหม่” เกี่ยวกับประเด็นนี้ รวมไปถึงการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นกับตัวธุรกิจที่อยู่มาห้าสิบปีว่าจะไปต่อยังไง “ที่นี่เมื่อก่อนจะเป็นที่รู้จักกันในเรื่องการกินข้าวแบบขันโตกหรือเรียกว่าขันโตกดินเนอร์ โดยที่นี่ถือกำเนิดขึ้นเป็นเจ้าแรกของโลก ซึ่งเปิดให้บริการมาปีนี้ก็ปีที่ 50 พอดี — ถ้าไม่เจอโควิด -19 […]
