คุณจำกัดความเป็นตัวคุณยังไง?
“How do you define yourself?”
นี่คือคำถามที่ทรงพลัง ที่ Lizzie Velasquez (ผู้หญิงที่เคยถูกบูลลี่เรื่องหน้าตาว่าเป็น “the world’s ugliest woman”) พูดไว้บน TED Talk ว่าเธอมีจุดต่ำสุดของชีวิตแล้วต้องเลือกระหว่างจะมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยให้ “คนอื่น” นิยามตัวคุณว่าคุณเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ หรือ เลือกที่จะจำกัดความตัวคุณเองว่าเป็นใคร แล้วเธอก็ถามคำถามนี้ “How do you define yourself?”
เวลานี้เมื่อปีก่อนผมมีโอกาสผ่านเข้ารอบพิชชิ่ง NIA ไปจนถึงรอบสุดท้าย ตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก ไม่เคยพิชชิ่งมาก่อน ประหม่าไปหมด แต่ก็รู้สึกดีใจและแน่นอนคาดหวังว่าตัวเองจะผ่านการคัดเลือกและได้ทุนไปทำธุรกิจต่อ
ตอนนั้นฝึกพิชทุกวันเลยเกือบเดือน เตรียมสไลด์ ปรับเพิ่ม ปรับลด เตรียมตัวเยอะมาก แต่สิ่งที่ไม่ได้เตรียมคือหัวใจ
วันที่บินไปพิชที่กรุงเทพฯ ผมคาดหวังไว้เยอะมาก แต่สุดท้ายผลออกมาคือ “ไม่ผ่าน” ในวันนั้น
แน่นอนว่าความเสียใจมันค่อนข้างรุนแรง มีจังหวะหนึ่งที่ผมคิดว่า “ตัวเองอาจจะไม่เหมาะกับทางสายนี้รึเปล่า?” มีช่วงเวลาที่เขวและเคว้งไปอยู่พอสมควร หรือผมไม่ได้เรื่องไม่มีความสามารถมากพอ?
แต่ผมก็กลับมาถามตัวเองว่า “ผมจะให้คนอื่นมาจำกัดความสิ่งที่ผมเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ?” ผมจะยอมให้คนอื่นบอกว่าตัวเองไม่มีความสามารถพอแล้วก็จะให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ?
แน่นอนว่าผมอาจจะไม่ได้เป็นคนเก่งหรือมีความสามารถมากมายอะไรนัก แต่สิ่งที่ผมรู้แน่ๆก็คือผมไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆและที่สำคัญผมรู้ว่าตัวเองยังพัฒนาได้อีก ทำได้อีก และไม่ให้สถานการณ์หรือคนอื่นมาบอกว่าผมดีไม่พออย่างเด็ดขาด
ผมลุกขึ้นมาลุยต่อปั้นโปรเจ็คใหม่อีกครั้ง, ผมบอกเพื่อนๆที่ทำมาด้วยกันตั้งแต่แรกเลยว่าผมจะไม่โกรธหรือโทษพวกเขาเลยถ้าจะถอยตอนนี้ เพราะผมเองไม่อยากทำให้พวกเขาผิดหวัง
แต่สิ่งที่พวกเขาบอกคือ “พวกผมเชื่อในตัวคุณโสภณ ลุยต่อครับ” นั้นคือแรงสนับสนุนที่หาไม่ได้ง่ายๆ โดยเฉพาะในโลกของธุรกิจ
ตั้งแต่กลางปีผมได้ลองทำตัว #BusyRabbitPlatform จากไอเดียเล็กๆอันหนึ่ง จนมันค่อยๆเติบโตและมีทีมงานที่ค่อยช่วยเหลือประคองกันมาเรื่อยๆ จนมันมีรูปแบบที่พอเป็นรูปเป็นร่าง ผมบอกทีมว่าจะเอาเข้า NIA อีกรอบ
ตลอดสามเดือนที่ผ่านมา, ผมสู้กับตัวเองมาตลอดว่าอย่าคาดหวัง เตรียมใจไว้ด้วยกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น เพราะเราไม่รู้หรอกว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถึงอย่างงั้น ผมก็ยังเตรียมตัวอย่างเต็มที่และไม่เหยาะแหยะ ทำให้ดีที่สุดเสมอ
เช้าวันนี้ ผมมาถึงห้องประชุม ระหว่างนั่งรอผมถ่ายรูปนี้เก็บเอาไว้ แม้อาจจะอ่านไม่ค่อยออก แต่ในนั้นมีประโยคหนึ่งที่ผมเขียนว่า “ผมภูมิใจที่ตัวเองทำมาได้ขนาดนี้”
น้องที่ปรึกษา NIA เดินออกมาเรียกไปเข้าพิชชิ่ง
ผมมีเวลา 30 นาทีที่จะโน้มน้าวจิตใจกรรมการให้เห็นว่าสิ่งที่เรากำลังทำนั้นจะเป็นจริงและเป็นไปได้ CTO ของผมก็เข้าไปด้วย เราช่วยกันปกป้องไอเดียและอธิบายถึงธุรกิจของเราอย่างเต็มที่
30 นาที จะว่านานก็นาน จะว่าเร็วก็เร็ว
นานเพราะเราไม่รู้ว่ากรรมการจะถามอะไรบ้าง เร็วเพราะบางทีเรามีเวลาไม่มากพอที่จะอธิบายทุกอย่าง
แต่ผมและ CTO ก็วางทุกอย่างบนโต๊ะ พยายามอธิบายให้ชัดเจนและดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้
เราออกมาจากห้อง ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่…”เฮ้ออออ”
ผมภูมิใจกับตัวเองที่มาถึงจุดนี้ ภูมิใจกับทีมที่เชื่อใจกันมาตลอดแม้จะล้มลุกคลุกคลาน
ระหว่างขับรถกลับบ้าน น้องที่ NIA ไลน์มาบอกว่าตอนนี้กำลังปรึกษากันอยู่, หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
มันบีบหัวใจเหลือเกิน ผลจะเป็นยังไง ผมจะยอมรับมันได้ไหมถ้าออกมาไม่เป็นอย่างที่หวัง ผมพยายามบอกตัวเอง เราทำดีที่สุดแล้ว แค่นี้ก็ดีแล้ว
อีกสักพักน้องโทรมา
Busy Rabbit Platform ได้ไปต่อ, ในที่สุดเรา ทีมต่าย ก็สามารถตีบอส NIA ผ่านได้แล้วครับ