โลกความจริงอันโหดร้ายครั้งแรกที่ผมต้องเผชิญ ไม่มีเพื่อนมาอวยแล้ว แถมยังโดนปฏิเสธเหมือนงานเราไม่ได้เรื่อง
ตัวคุณคือศัตรูที่น่ากลัวที่สุดของตัวเอง โดยเฉพาะเมื่ออีโก้มันพองโตเกินตัวจนไม่สามารถอยู่ที่ไหนได้ ไม่สามารถเห็นทางข้างหน้า ทุกอย่างต้องของฉัน ฉันคือคนสำคัญ ความสำเร็จที่ได้มาฉันเป็นคนสร้างเอง
‘การเสียเวลา’ ที่จะพูดถึงเป็นเรื่องของการตัดสินใจและระบบความคิดมากกว่า ที่ทำให้มองย้อนกลับไปแล้วรู้สึกว่าไม่น่าไปเสียเวลาตรงนั้นเลย
ความคิดที่ว่าตัวเองยังไม่ดีพอ กังวล หรือไม่ใช่สิ่งนั้นสิ่งนี้ไม่ได้บ่งบอกความเป็นตัวตนของตัวเอง เพราะฉะนั้นการยิ่งเราไปให้ความสำคัญกับมัน ยิ่งเราคิดว่าเราต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ สุดท้ายเราก็จะเป็นแบบนั้นจริงๆ